آیا دولت ها می توانند بیت کوین را ردیابی کنند؟

به گزارش راهبرد معاصر؛ ارزهای دیجیتالی مانند بیت کوین (BTC) مبتنی بر فناوری بلاک چین هستند. یکی از ویژگی های اساسی فناوری بلاک چین شفافیت است، به این معنی که هر کسی، از جمله دولت، می تواند تمام تراکنش های ارز دیجیتال انجام شده از طریق آن بلاک چین را مشاهده کند. درنتیجه اگر شما اقدام به خرید ارز بیت کوین کرده باشید این تراکنش در بلاکچین بیت کوین قابل مشاهده است.

آیا دولت ها می دانند که مالک بیت کوین کیست؟

تراکنش های بیت کوین به دلیل ماهیت شفاف فناوری بلاک چین در دسترس عموم قرار دارند. علاوه بر این، تاریخچه تراکنش های بیت کوین به طور دائم در بلاک چین بیت کوین ذخیره می شود، به این معنی که مشاهده تراکنش های بیت کوین کار سختی نیست. بنابراین، دولت ها در قالب مقامات مجری قانون، ممکن است آنچه را که در بلاک چین بیت کوین اتفاق می افتد، بررسی کنند.

بنابراین، آیا نهادهای قانونی می توانند مالکیت بیت کوین را ردیابی کنند؟ و آیا مقامات می دانند که مالک کدام بیت کوین است؟ قابلیت ردیابی تراکنش های بیت کوین به این بستگی دارد که آیا فعالیت تراکنش های شخصی در بلاک چین بیت کوین می تواند به هویت فرد مرتبط باشد یا خیر.

هر کسی می‌تواند تمام تراکنش‌های ارزهای دیجیتال را در هر آدرس کیف پول بیت‌کوینی مشاهده کند. مقامات برای اینکه بفهمند بیت کوین از کجا می آید و به کجا ارسال می شود، می توانند آدرس های بیت کوین را که برای تراکنش استفاده می شود، بررسی کنند.

بسیاری از کاربران بیت کوین هویت خود را در برخی مواقع آشکار می کنند (به عنوان مثال، در صرافی های متمرکز یا از طریق تعامل با کیف پول های شناخته شده). بنابراین، تراکنش‌های بیت‌کوین همیشه 100% ناشناس باقی نمی‌مانند و دولت می‌تواند مالکیت بیت‌کوین را هر زمان که تراکنش‌های بیت‌کوین به هویت فرد مرتبط شود، ردیابی کند. بر این اساس دولت ها می توانند وظایفی مانند بدهی های مالیاتی بیت کوین یا ارزهای دیجیتال را اعمال کنند یا با رفتارهای مجرمانه مانند پولشویی مبارزه کنند.

دولت چگونه بیت کوین را ردیابی می کند؟

فناوری بلاک چین بیت کوین در اصل ناشناس است اما به دلیل عنصر شفافیت قابل ردیابی است. بنابراین بیت کوین را می توان «شبه ناشناس» نامید. آژانس های دولتی در حال استخدام کارشناسان ارزهای دیجیتال هستند تا در ردیابی بیت کوین و تأیید هویت به آنها کمک کنند.

در عمل، مقاماتی مانند پلیس چگونه می توانند بیت کوین را ردیابی کنند؟ از آنجایی که مقامات ممکن است نتوانند مستقیماً طرف های تراکنش بیت کوین را شناسایی کنند، می توانند سعی کنند بلاک چین را بررسی کرده و نقل و انتقالات بیت کوین و الگوهای مربوطه را بررسی کنند. به این ترتیب، آنها به دنبال نمایه سازی، ناشناس سازی و شناسایی کسانی هستند که در حال انجام معاملات هستند.

بنابراین، چرا دولت ها این کار را انجام می دهند و با چه کسانی همکاری می کنند؟ نکته مهم این است که اکثر تراکنش های بیت کوین با فعالیت مجرمانه مرتبط نیستند. با این حال، مجریانی مانند پلیس یا FBI همچنان هدفشان دستگیری افراد یا سازمان‌هایی است که از ارزهای دیجیتالی مانند بیت کوین برای مقاصد غیرقانونی مانند پولشویی یا کلاهبرداری استفاده می‌کنند. به همین ترتیب، آژانسی مانند IRS می‌خواهد صاحبان، معامله‌گران و سرمایه‌گذاران بیت‌کوین را ردیابی کند تا مالیات‌ها را از سود سرمایه یا درآمد افزایش دهد.

شرکت هایی مانند Chainalysis خدماتی را برای نظارت و تجزیه و تحلیل بلاک چین ارائه می دهند. این شرکت‌ها تحلیل می‌کنند که آیا بیت‌کوین معینی که در حال حرکت بین کیف‌پول‌ها است، به نوعی با فعالیت‌های مجرمانه مرتبط است یا خیر و ممکن است با FBI در کمک به بازرسان برای ردیابی ارزهای دیجیتال در سطح بین‌المللی همکاری کنند.

آیا مقامات می دانند بیت کوین کی و کجا خریداری می شود؟

جدا از تجزیه و تحلیل داده ها که به تنهایی یا با همکاری شرکت های خصوصی انجام می شود، مقامات ممکن است اطلاعاتی را از صرافی های متمرکز درخواست کنند. به دلیل مقررات، صرافی های متمرکز نیز ممکن است موظف به اشتراک گذاری چنین اطلاعاتی باشند. با این حال، همه صرافی های ارز دیجیتال با مقامات همکاری نمی کنند.

صرافی متمرکز یک صرافی ارز دیجیتال است که توسط یک نهاد واحد مانند کوین بیس اداره می شود. برای تبدیل شدن به یک اپراتور دارای مجوز در یک کشور یا منطقه خاص، صرافی های متمرکز باید از مقررات پیروی کنند.

به عنوان مثال، برای کاهش ناشناس بودن ارزهای دیجیتال و استفاده غیرقانونی از ارزهای دیجیتال، اکثر صرافی‌های متمرکز دارای پروسه شناخت مشتری KYC به منظور تأیید هویت مشتریان در کنار کمک به مقامات برای تجزیه و تحلیل فعالیت در بلاک چین هستند. در عمل، افراد باید مجموعه ای از اسناد و داده های خود را قبل از اینکه اجازه تجارت، سرمایه گذاری و معامله را داشته باشند، ارائه دهند.

پس از انجام KYC، ممکن است تبادل درخواست شود یا ممکن است موظف شود که آن داده ها را با سازمان های مجری قانون به اشتراک بگذارد. با استفاده از اطلاعات به دست آمده از صرافی های متمرکز، دولت می تواند کیف پول های بیت کوین ناشناخته را با استفاده از پروسه های KYC و اطلاعات شخصی مربوطه شناسایی کند.

با این وجود، همه صرافی ها از KYC استفاده نمی کنند. برای مثال، تطبیق صرافی‌های غیرمتمرکز (DEX) با مقررات مشکل است، زیرا فاقد دفتر مرکزی هستند و توسط یک شرکت متمرکز یا گروه کوچکی از افراد اداره نمی‌شوند.

مالیات بیت کوین چگونه است؟

نحوه گزارش بیت کوین در مورد مالیات ها و قوانین مالیات بیت کوین به موقعیت خاص و کشور محل اقامت مالی شخص بستگی دارد. به عنوان مثال، مالیات دهندگان ایالات متحده باید فروش ارزهای دیجیتال و سایر رویدادهای مشمول مالیات را گزارش کنند و هر یک از این تراکنش ها پیامدهای قانونی متفاوتی دارند.

ارز فیاتی که از فعالیت‌ در بازار ارزهای دیجیتال به دست می‌آید، که به عنوان سود تحقق‌یافته نیز در نظر گرفته می‌شود، با نرخ‌های متفاوتی مالیات می‌گیرد و می‌تواند سرمایه یا درآمد محسوب شود.

زمانی که شخصی بیت کوین را به صورت نقدی می فروشد، زمانی که بیت کوین را به ارز دیجیتال دیگری تبدیل می کند یا زمانی که بیت کوین را برای خرید کالا یا خدمات خرج می کند، رویدادها ممکن است به عنوان سود سرمایه مشمول مالیات شوند. طبق آخرین الزامات، افزایش سرمایه ارزهای دیجیتال در ایالات متحده باید با ارسال فرم 8949 ثبت شود.

اگر شخصی به بیت کوین حقوق دریافت کند یا برای ارائه کالا یا خدمات بیت کوین دریافت کند، ممکن است بیت کوین نیز مشمول مالیات شود. مراقب رویدادهای خاص مرتبط با بلاک چین باشید، زیرا سایر مشوق ها یا پاداش ها نیز ممکن است مشمول مالیات باشند (به عنوان مثال، کسب جوایز یا به دست آوردن دارایی های جدید به دلیل هارد فورک یا ایردراپ).

برعکس، موقعیت‌های خاصی مشمول مالیات نمی‌شوند، به عنوان مثال، زمانی که شخص صرفاً بیت‌کوین را غیرفعال نگه می‌دارد یا زمانی که کمک‌ها یا هدایای بیت‌کوین منتقل می‌شود.

برای ارز دیجیتال گزارش نشده چه اتفاقی می‌افتد؟

گزارش نکردن میزان دارایی بیت کوین طبق قیمت BTC با وجود الزام به انجام آن ممکن است عواقب جدی برای زندگی و امور مالی افراد داشته باشد. جریمه برای اظهارنامه نادرست می تواند قابل توجه باشد و حتی در شرایط خاصی جرم محسوب می شود.